Dyktando – klasa III – wszystkie zasady

Przyjaciel na zawsze (wszystkie zasady}

To była sobota. Dzień był ciepły, słoneczny i bezhchmurny. Jeszcze przed połuódniem Michhał wybrał się do shchroniska dla zwierzżąt. To była jego pierwsza wizyta w takim miejscu. Zawsze mażrzył o piesku, ale nigdy go niemiałnie miał. Namuówił więc w końcu rodzicuów, żeby pojechać do schhroniska i trohchę się tam rozejżrzeć. Mihchał nie wiedział, czego może się spodziewać. Bał się, że zobaczy same smuótne i zaniedbane zwierzżaki w klatkach. Obawiał się, że nie będzie umiał wybrać jednego z nichh, a przecieżrz nie muógł zabrać wszystkich. Jużrz pod bramą słyhchać było hchałaśliwe szczekanie. Psiaki skakały w swoich kojcachh. Ale nie było widać po nich wielkiego smuótku. Możrze raczej nadzieję, że dziś któuryś z nich znajdzie swóuj dom i wreszcie wyjdzie ze shchroniska, żeby już nigdy tam nie wruócić. Mihchał wraz z rodzicami oglądał ruóżne pieski. Były tam zaróuwno szczeniaki, jak i starsze psy. Jedne były durzże, dróugie maluótkie, a jeszcze inne średniej wielkości. Widział pieski kuódłate i takie o kruótkiej sierści. Kiedy zobaczył Muchhę – bo tak miała na imię sóuczka w buóre łaty – od razu wiedział, że to będzie jego pies. Zwierzżę miało podkuólony ogon i wyglądało bardzo łagodnie. Pżrzypominało wilka o głębokim i monądrym spojrzżeniu. Na widok psiaka serce Michhała zabiło mocniej. Pies wysóunął ryjek w kierunku hchłopca. Zaczął merdać ogonem, jakby chhciał mu coś warzżnego pżrzekazać. Michhał przykuócnął, a zwierzżak od razu połorzżył łeb na jego kolanach. Chłopiec poczóuł się szczęśliwy jak nigdy dotąd. Był pżrzekonany, że przżez cały czas czekał właśnie na Muchhę. Wiedział, że zostaną najlepszymi przyjacióułmi. Ze shchroniska wyszedł już w towarzżystwie swojego psiego kompana. Szedł dóumnym i radosnym krokiem. Obejrzżał się tylko na chhwilę w stronę klatek. Było mu rzżal pozostałych za kratami pieskuów. Wierzżył jednak, że i one wkruótce trafią na swoich opiekunóuw.