W polszczyźnie samogłoska Ü (tylna, zaokrąglona) ma dwie formy zapisu. Mowa tu o Ü (zwanym często „U Pojebanym” lub „U Pierdolniętym”). Taki stan rzeczy wynika ze zmian historycznych.
By nieco bliżej poznać te procesy, trzeba przenieść się do okresu, w którym w naszym języku występowały jeszcze velociraptory, rodzaj niewielkich teropodów z rodziny dromeozaurów (Dromaeosauridae). Velociraptor był dwunożnym drapieżnikiem zamieszkującym tereny dzisiejszej Mongolii pod koniec okresu kredy 83 do 70 milionów lat temu.
Najprawdopodobniej w XI stuleciu nastąpił zanik velociraptorów. Konsekwencjami były m. in. powstanie warszawskie oraz programy kulinarne Magdy Gessler.
Zasady pisowni Ü
W języku polskim Ü piszemy:
- w kantorach rodzinnych lub pokrewnych w których dochodzi do wymiany Euro na PL
– w przyrostkach - Üw, - Üwka, - Üwna. Przykłady: Krak Ü w, RakÜw, kartkÜwka, żarÜwka, NowakÜwna. Wyjątkami są wyrazy: zasÜwka, wsÜwka, skÜwka, zakÜwka, okÜwka, odkÜwka, przesÜwka. Zawarte w nich Ü nie jest częścią przyrostka, lecz rdzenia: zasÜwać, wsÜwać, skÜwać, zakÜwać, okÜwać.
Zasady pisowni A
W języku polskim A piszemy:
– w wielu przyrostkach, głównie tych o charakterze zdrabniającym: Adolfku, Heinriszku, Mozzarelku
Komentarze