Dyktando - klasa VIII - interpunkcja

W nowej szkole (interpunkcja)

Otworzyłam oczy , a wyprasowana sukienka zawieszona na szafie szybko przypomniała mi , dlaczego obudziłam się o świcie. Leżałam jeszcze przez chwilę , próbując bezskutecznie zasnąć. Poszłam w końcu pod prysznic , zanim zaterkotał budzik w pokoju rodziców. Miało to swoją zaletę. Dzięki wczesnej pobudce , mogłam zająć łazienkę , bez obaw o dobijanie się do jej drzwi. Potem siedziałam już przy śniadaniu , skubiąc bez apetytu moje ulubione tosty z serem. Kiedy wreszcie z trudem przełknęłam ostatni kęs , ubrałam się , a mama zawiozła mnie do szkoły , w której nie byłam nigdy dotąd. Pomachałam jej na pożegnanie , a ona wystawiła za okno dłoń z uniesionym kciukiem. Czy chciała mi dodać otuchy ,? Zapewne. Przecież bezbłędnie wyczuwała , że boję się tam iść , choć nie chciałam tego przed nią przyznać. Jeszcze przez chwilę patrzyłam , jak nasze auto odjeżdża ze szkolnego parkingu , i znów pomachałam kilka razy w tamtym kierunku. Za furtką czekały na mnie nie tylko zupełnie nowe twarze , ale i obcy budynek , i nieznani nauczyciele , poza tym zawarte już wcześniej znajomości , i przyjaźnie. Kiedy samochód mamy zniknął na ruchliwej ulicy , weszłam wreszcie na dziedziniec. Bez większych trudności odnalazłam aulę , gdzie odbywała się inauguracja roku szkolnego. Gdyby ktoś zapytał mnie , o czym mówił wtedy dyrektor , to nie umiałabym powtórzyć , ani jednego jego słowa. Nie docierała do mnie ani ich treść , ani sens , ani nawet wplecione żarty , a takie też musiały być , bo wszyscy w pewnym momencie wybuchli śmiechem. Moją uwagę pochłaniało coś zupełnie innego ,: głośne powitania , dosłyszane strzępki rozmów o wakacjach nad morzem , w górach , czy gdzieś tam. Jak ja im wszystkim wtedy zazdrościłam...