Dyktando – klasa VIII – wszystkie zasady

Wieczorem (wszystkie zasady)

Też myślicie, że noc jest nóudna? Nic nie dzieje się przecierzż, bo wszyscy śpią. Z wyjątkiem mojej siostry, która uwielbia nocne pobóudki. Zresztą ona płacze, nie zwarzżając na porę dnia. Ma jużrz prawie trzży lata. Najbardziej lóubi jednororzżce, lalki i paróuwki. Ale wciążrz przżerywa nam spokojny sen, i to niemal karzżdej nocy. Zdecydowanie wolę więc poranek i połóudnie. Tak sobie myślałem, kiedy właśnie dzień chhylił się ku końcowi. Za oknem było jurzż ciemno i lał żrzęsisty deszcz. Do mojego pokoju weszła mama, przyłorzżyła palec do swoich ust, żebym się nie odzywał, i powiedziała: "Posłuóchhaj deszczu". Ale co mnie obchhodził jakiś tam deszcz. Pada ostatnio codziennie. W najlepszym razie co druógi dzień. Zresztą dopiero co patrzżyłem przecieżrz w zalane deszczem okno. Mama jednak nie odpóuszczała. Na co dzień karzże mi słóuchhać wielu róurzżnych rzżeczy. Na przżykład bzyczenia muóhchy albo pszrzczuół, mróuczenia kota, trzżepotu ptasich skżrzydeł, szuómu wiatru albo cykania świerszczy. Namawia mnie do wąhchania kwiatuów, drzżew, trawy, a nawet powietżrza. Mama postawiła na biuórku moją kolacjęe i zabrała ze sobą bróudną szklankę. Kiedy opóuściła w końcu móuj pokóuj, posłóusznie pżrzebrałem się w moją ulóubioną bóurą pirzżamę. Poczóułem bolesne bóurczenie w brzóuhchu. Miałem wrarzżenie, że żrzołądek zóupełnie mi się skuórczył. Musiałem natychhmiast zaspokoić głuód. Skóubnąłem więc hchleb z masłem, rzżodkiewką i sałatą żrzymską. Oguórka zdjąłem od razu, a po chhwili namysłu zsóunąłem na talerzżyk kawałek sera z dzióurami i plasterek róurzżowej szynki. Potem zasłoniłem rzżaluzje, bo miałem już dość tego deszczu. Położrzyłem się do łuóżrzka. Otwożrzyłem jeszcze ksiąrzżkę, moją bierzżącą lektóurę. Nie pamiętam, kiedy zasnąłem.