Jakie są zasady pisowni nazw mieszkańców miast i wsi? W jaki sposób tworzymy tego typu nazwy? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w poniższym artykule.
Nazwy mieszkańców miast i wsi – zasady pisowni
Zgodnie z obowiązującymi w języku polskim zasadami nazwy mieszkańców miast i wsi zawsze zapisujemy małą literą, np. warszawianin, paryżanin, wrocławianka, jeleniogórzanin, lipniczanka, brukselczyk, gdańszczanie, lublinianki.
Zasady tworzenia jednowyrazowych nazw mieszkańców miast i wsi
Słownik ortograficzny jasno określa sposób zapisu tego typu nazw, ale ich tworzenie może być problematyczne. Wynika to z wątpliwości związanych z doborem odpowiedniego formantu słowotwórczego. Dlatego warto zapamiętać, że formant:
- -anin (rodzaj męski) / -anka (rodzaj żeński) służy do tworzenia nazw mieszkańców polskich miast i wsi, np. bydgoszczanin, tomaszowianka;
- -czyk lub -anin (rodzaj męski) / -ka (rodzaj żeński) pojawia się najczęściej w nazwach mieszkańców obcych miast i wsi, np. mediolańczyk, moskwianin, barcelonka.
Można również spotkać formy utworzone za pomocą przyrostka -ak, jednak są one uznawane za potoczne, np. warszawiak, krakowiak. Co ważne, nie od wszystkich nazw polskich i obcych można utworzyć nazwy mieszkańców. Na przykład o mieszkańcu Oslo można powiedzieć tylko mieszkaniec Oslo.
Zasady tworzenia wielowyrazowych nazw mieszkańców miast i wsi
W przypadku nazw składających się z dwu członów sposób zapisu jest znacznie bardziej skomplikowany:
- jeśli w nazwie danego miasta lub wsi najpierw występuje przymiotnik, a później rzeczownik, to uwzględniamy oba człony, np. zielonogórzanin (od Zielona Góra);
- jeśli przymiotnik występuje po rzeczowniku, nazwę tworzymy tylko od rzeczownika, np. kazimierzanin (od Kazimierz Dolny);
- w pozostałych przypadkach nazwy tworzymy od członu pierwszego, np. bielszczanka (od Bielsko-Biała).
Komentarze