Rzeczownik to odmienna, samodzielna część mowy, która odpowiada na pytania: kto? co? W zdaniu zwykle występuje w roli podmiotu, ale może też pełnić funkcję dopełnienia, przydawki lub orzecznika (w orzeczeniu imiennym). Jeśli chcesz wiedzieć, jak wygląda odmiana rzeczowników, przeczytaj poniższy artykuł.
Odmiana rzeczowników - zasady
Rzeczowniki odmieniają się przez przypadki i liczby.
Wyróżniamy dwie liczby:
-
pojedynczą, np. fotel, żyrafa, dziecko;
-
mnogą, np. samochody, kobiety, źrebięta.
Przypadków z kolei mamy siedem:
-
mianownik - kto? co?
-
dopełniacz - kogo? czego?
-
celownik - komu? czemu?
-
biernik - kogo? co?
-
narzędnik - z kim? z czym?
-
miejscownik - o kim? o czym?
-
wołacz - o!
Należy pamiętać o tym, że rzeczowniki nie odmieniają się przez rodzaj. Rodzaj jest tylko określany. Na przykład słowo mężczyzna to rzeczownik rodzaju męskiego (a dokładnie męskoosobowego), ale nie możemy go tak odmienić, aby występował w rodzaju żeńskim lub nijakim.
Przykłady odmiany rzeczowników
Liczba pojedyncza
M. mężczyzna / kobieta / dziecko
D. mężczyzny / kobiety / dziecka
C. mężczyźnie / kobiecie / dziecku
B. mężczyznę / kobietę / dziecko
N. mężczyzną / kobietą / dzieckiem
Ms. mężczyźnie / kobiecie / dziecku
W. mężczyzno / kobieto / dziecko
Liczba mnoga
M. mężczyźni / kobiety / dzieci
D. mężczyzn / kobiet / dzieci
C. mężczyznom / kobietom / dzieciom
B. mężczyzn / kobiety / dzieci
N. mężczyznami / kobietami / dziećmi
Ms. mężczyznach / kobietach / dzieciach
W. mężczyźni / kobiety / dzieci
Wyjątki od reguły
Warto wiedzieć, że istnieją rzeczowniki, które mają wyłącznie liczbę pojedynczą (np. złoto, odzież, szlachta) lub liczbę mnogą (np. drzwi, narty, skrzypce). Z kolei część rzeczowników wcale się nie odmienia, np. kiwi, awokado.
Końcówka fleksyjna i oboczności
Podczas odmiany rzeczownika zmienia się jego końcówka fleksyjna, a temat zwykle pozostaje bez zmian. W obrębie tematu mogą wystąpić pewne oboczności, polegające na wymianie głosek. Najczęściej pojawiające się oboczności to: e:ø (np. sen - snu), ó:o (np. stół - stołu), k:c (np. ręka - ręce) czy r:rz (np. pióro - pierze).
Wszystko jasne? W takim razie koniecznie zrób zadanie - sprawdź się!
Komentarze