Wyraz więc może pełnić w zdaniu różne funkcje. Najczęściej występuje w roli spójnika, ale pojawia się również w charakterze partykuły.
W większości przypadków przed więc powinien znaleźć się przecinek. Zasady interpunkcyjne przewidują jednak również taką sytuację, kiedy przed więc przecinka się nie stawia.
Więc jako spójnik wynikowy
Więc w funkcji spójnika wprowadza zdanie współrzędne wynikowe. Wskazuje na to, że treść jednego zdania wynika z treści zdania drugiego, często jest jej skutkiem.
Stawia się przed nim przecinek, np.
Cały dzień pracowałem, więc teraz jestem zmęczony.
Od rana padał deszcz, więc nie pojechaliśmy na wycieczkę.
Więc jako spójnik rozpoczynający wyliczanie
Spójnik więc (zwykle w połączeniu a więc) zapowiada również wyliczanie, podanie przykładów lub podsumowanie.
Stawia się przed nim przecinek, np.
Na miejscu stawili się wszyscy, a więc dyrektor, nauczyciele i uczniowie.
Umówiłem się z nim na dwudziestą, więc za godzinę.
Było tak, jak się spodziewałam, a więc autobus nie przyjechał na czas, a ja spóźniłam się do szkoły.
Więc jako partykuła
W języku potocznym więc występuje również w roli partykuły. Może zapowiadać wypowiedź, być wstępem do mówienia, nawiązaniem do kontekstu, niekiedy służy również podtrzymaniu kontaktu. Często występuje w połączeniach: no więc i a więc.
Nie oddziela się go przecinkiem, np.
Do widzenia więc!
No więc słucham.
A więc to twoja sprawka.
Komentarze