Rymy w języku polskim

Rymy to takie same lub podobne układy brzmieniowe, występujące zazwyczaj na końcach poszczególnych wersów w utworach poetyckich.

Rodzaje rymów

Rymy możemy podzielić m.in. ze względu na akcent. Do tej grupy należą rymy:

- dokładne (pełne) – charakteryzują się całkowitą zgodnością brzmieniową końcowych części wyrazów, np. szyciamycia;

- niedokładne – mają one tylko przybliżoną zgodność, w przeciwieństwie do rymów dokładnych, np. tabuny – tłumy;

- żeńskie (paroksytoniczne) – zgodność dotyczy przedostatniej sylaby, np. przegrodazagroda;

- męskie (oksytoniczne) – zgodność dotyczy tylko ostatniej sylaby wyrazu, np. lew – zew;

- daktyliczne (proparoksytoniczne) – zgodność dotyczy trzeciej sylaby od końca (tego typu rymy są rzadko spotykane w języku polskim), np. chodziłbyśzrobiłbyś;

- bogate – charakteryzują się nagromadzeniem współbrzmień, np. częściompięściom;

- ubogie – nie posiadają wielu współbrzmień, np. teswe.

Rymy możemy również podzielić ze względu na ich układ w wierszu:

- początkowe – występują na początku wersu;

- końcowe – występują na końcu wersu;

- wewnętrzne – obejmują wyrazy wewnątrz wersu;

- okalające – obejmują dwa elementy kończące początkowy i końcowy wers;

- przeplatane – rymujące się słowa występują w co drugim wersie.

Ostatni podział dotyczy względów gramatycznych:

- rymy gramatyczne – współbrzmienie wynika z identycznych końcówek gramatycznych, np. miałem spałem;

- rymy niegramatyczne – wyrazy mające różną formę gramatyczną (różniące się np. przypadkiem, osobą), np. źlemgle.

Komentarze