De facto [wym. de fakto] jest partykułą. Wyrażenie to używamy w wypowiedziach w znaczeniu: faktycznie, w rzeczywistości, naprawdę, istotnie.
Odmiana: nieodmienne
Przykłady użycia:
Z ową wrogością powiązane są też inne, charakterystyczne dla wojny domowej, zjawiska, które w krajach zachodnich de facto nie istnieją. („Fronda”, 9.10/1998).
Myślę, że chociaż z jednej strony Kołakowski socjologią się nie posługuje, to z drugiej strony zakłada de facto socjologiczne widzenie relacji międzyosobowych: brak mu narzędzi do wychwycenia specyfiki tych relacji. (Almanach Humanistyczny "Bez wiedzy i zgody…", 5/1986)
Komentarze