W słowniku języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego spolegliwy ma jedną definicję: „taki, na którym można polegać, godny zaufania, pewny”
Spolegliwy w powyższym znaczeniu często był i bywa utożsamiany w przymiotnikiem uległy. Być może ze względu na podobieństwo brzmnieniowe obu słów bądź zasadę, że końcówkę -liwy, często otrzymują przymiotniki, które odnosimy do osób mających skłonność do czegoś, łatwo ulegających czemuś. Długo łączenie tych dwóch znaczeń było traktowane jako błąd. Obecnie niektórzy językoznawcy sankcjonują ten stan rzeczy, czego wyrazem jest hasło w słowniku języka polskiego PWN, notującym dwa znaczenia słowa (z zastrzeżeniem, że drugie jest potoczne).
1. «taki, który wzbudza zaufanie i można na nim polegać»
2. pot. «taki, który łatwo ustępuje i podporządkowuje się innym»
Wyrazy pokrewne: spolegliwie, spolegliwość
Przykłady użycia:
„Opiekun wtedy jest spolegliwy, kiedy można słusznie zaufać jego opiece, że nie zawiedzie, że zrobi wszystko, co do niego należy, że dotrzyma placu w niebezpieczeństwie i w ogóle będzie pewnym oparciem w trudnych okolicznościach" (Tadeusz Kotarbiński, „Traktat o dobrej robocie”).
Nie mogłam sobie wymarzyć lepszego męża – odważny, opiekuńczy, spolegliwy. Przy nim zawsze będę bezpieczna.
Komentarze