Rzeczownik agrafka zapisujemy z użyciem f.
Agrafka – rodzaj metalowej zapinki wykonanej z drutu, której jeden koniec zahacza o zagięcie z drugiej strony.
Błędna pisownia „agrawka” wynika z dźwięcznego w podczas odmiany przez przypadki (np. w dopełniaczu: liczba pojedyncza – „agrawki” liczba mnoga – „agrawek”). Zapis z użyciem f motywowany jest także pochodzeniem. Agrafka została zapożyczona z języka francuskiego (fr. agrafe – spinka, sprzączka, zapinka, klamra) i początkowo funkcjonowała jako „agraf” przejęty z wymowy francuskiej.
Aby się nie pomylić polecam użyć porównania do małej i dużej wielkości: mała agrafka i duża agrafa (podobnie jak szafka i szafa oraz lufa i lufka).
Przykłady:
Podczas przymiarki krawcowa przypięła suknię agrafką.
W pasmanterii na półce obok guzików i nici są też agrafki.
Przypadkiem ukłułam się agrafką.
Komentarze