Poprawna forma to “błędnik”.
Błędnik to część ucha wewnętrznego, która odpowiada za zmysł słuchu i utrzymanie równowagi.
Zgodnie z zasadą pisowni języka polskiego przed spółgłoskami zwartymi: p, b, t, d, k, g piszemy samogłoskę nosową ę. W wyrazie “błędnik” po samogłosce ę występuje mieszcząca się w tej grupie spółgłoska d, stąd poprawny jest zapis “błędnik”.
Przykłady:
Uszkodzony błędnik może spowodować niedosłuch.
Przy zaburzeniach pracy błędnika występują problemy z utrzymaniem równowagi.
Dawniej błędnikiem nazywano labirynt.
Komentarze