Poprawna forma to: „blichtr”.
„Blichtr” (znaczenie słowa: pozorna świetność, zewnętrzny polor, powierzchowna wspaniałość) to wyraz obcego pochodzenia (czes. bliktr – pozór).
O pisowni ch w wyrazie „blichtr” nie decyduje żadna ze sformułowanych zasad polskiej ortografii, to forma utworzona na podstawie wyrazu obcego.
Przykłady użycia:
Nie interesuje mnie blichtr życia towarzyskiego.
Nigdy nie rozumiałam jej zamiłowania do blichtru.
Komentarze