Poprawną formą jest chochlik.
Chochlik to złośliwy, psotny duszek, demon, skrzat znany z podań ludowych lub - według wierzeń słowiańskich - bóstwo, które pod postacią kota zamieszkiwało spiżarnię i broniło jej dostępu.
Chochlik najpewniej pochodzi od chochoła, które oznaczało czub lub czubek, np. na głowie. Jednak również na rusi znany był chochlik (będący zdrobnieniem od chochół), czyli duch (demon lub diabeł) opiekujący się domostwem, a więc można by sądzić, że choć zapis jest staropolski, dzisiejsze znaczenie mogło przywędrować ze Wschodu. Uznaje się, że wyrazy rodzimego pochodzenia, powinny być zapisywane zgodnie z tradycją.
Przykłady:
Do nakładu nowego bestsellera wdarł się chochlik drukarski, którego nikt nie zauważył.
To na pewno chochlik zrzucił i potłukł kubek!
Niektóre mitologie mówią o tym, że chochlikiem był człowiek, którego przeznaczenie zmieniło w demona.
Komentarze