Poprawny zapis to „chrust” z użyciem ch i u.
Chrust to suche gałęzie.
Słowo „chrust” ma zapis ch, który ma uwarunkowanie historyczne. Taki zapis widniał już w słownikach w XIV wieku. W prasłowiańskim zapisywano chvorstъ.
Trzeba taki zapis zapamiętać, gdyż nie ma zasady, która by go wyjaśniała.
Przykłady:
Chrust został zmoczony przez deszcz.
Harcerze rozeszli się po lesie, aby zebrać chrust.
Chrust pomógł rozpalić ognisko.
Komentarze