Poprawna forma to "cmentarz" z cząstką -en-.
W języku polskim cząstkę en zapisujemy w wyrazach rodzimych lub spolszczonych zapożyczonych, wówczas gdy występuje bezpośrednio przed spółgłoskami zwartymi t i d. W przypadku rzeczownika "cmentarz" mamy do czynienia z połączeniem en + t.
Ciekawostką jest fakt, że dawniej funkcjonowało również określenie smętarz, które miało związek ze słowami takimi jak smętny, smutek czy smucić się. W istocie cmentarz pochodzi z języka greckiego, w który występował w formie koimētḗrion i oznaczał "miejsce pochówku zmarłych, miejsce snu". Od Greków rzeczownik zapożyczyli Rzymianie, a od nich Słowianie wprowadzili je do swojego języka.
Przykłady:
Jesienią na cmentarzach robi się tłoczno – wszyscy sprzątają groby swoich bliskich.
Na miejskim cmentarzu odbyło się nabożeństwo w intencji zmarłych.
Wojskowy cmentarz na Powązkach to jeden z najciekawszych obiektów tego typu w Warszawie.
Komentarze