Poprawna forma zapisu to "cud" przez "u "zwykłe.
Słowem tym określamy jakieś niewytłumaczalne zjawisko, w przypadku którego zachodzi podejrzenie, że może mieć związek z działaniem nadprzyrodzonej siły, np. Boga. Potocznie cudem nazywa się także szczęśliwy zbieg okoliczności. Wyraz cud funkcjonuje w języku polskim od XV wieku – wówczas jako "cudo" lub "czudo".
Przykłady:
Cudem uniknęliśmy dzisiejszej klasówki z biologii.
Nie mam pojęcia, jak to się stało, to jakiś cud!
Musiałby stać się jakiś cud, żebyśmy wygrali tę bitwę.
Komentarze