Poprawna forma to "duch".
Wyraz "duch" ma wiele znaczeń, ale najpopularniejsze z nich to: istota nadprzyrodzona, początek wszechrzeczy (w filozofii) oraz istotny charakter czegoś. Jego pisownia ma związek z etymologią - w języku prasłowiańskim miał formę *duchъ. Dodatkowo zastosowanie ma tutaj zasada, zgodnie z którą ch piszemy, gdy w wyrazie pokrewnym wymienia się na sz (duch - dusza).
Przykłady użycia:
Legenda głosi, że w tym zamku są duchy.
Marek to niespokojny duch.
Obrazy tego artysty oddają ducha epoki.
Komentarze