Poprawnym zapisem tego rzeczownika to dysydent.
Dysydentem nazywana jest osoba, która sprzeciwia się władzy i poddawana represjom, buntownik, opozycjonista, oponent. Niegdyś dysydentem określano wyznawcę innej religii niż katolicyzm.
Poprawną formą jest zapis z użyciem y, który wynika z etymologii wyrazu, który pochodzi od niemieckiego Dissident lub francuskiego dissident o tym samym znaczeniu, jednak polszczyzna przejęła uproszczony zapis fonetyczny dysydent. Niepoprawne desydent może wynikać z analogii do decydenta, wyrazu podobnego brzmieniowo.
Przykłady:
Dysydent jednej z partii politycznych musiał wydać publiczne oświadczenie z przeprosinami za swoją wypowiedź.
Dysydentowi z sąsiedniego kraju został udzielony azyl polityczny.
Dyktatura została obalona dzięki pomocy dysydentów.
Komentarze