Obie formy są poprawne. Różna końcówka dopełniacza liczby pojedynczej niesie różnicę znaczenia. Użycie słów zależy więc od kontekstu.
Forma „geniusza” to forma dopełniacza liczby pojedynczej rzeczownika rodzaju męskiego „geniusz” w znaczeniu „osoba obdarzona wyjątkowymi zdolnościami, wybitnie uzdolniona” (człowiek).
Forma „geniuszu” to forma dopełniacza liczby pojedynczej rzeczownika rodzaju męskiego „geniusz” w znaczeniu „najwyższy poziom zdolności” (cecha).
Przykłady użycia:
To był z jego strony przejaw poetyckiego geniuszu.
Jego utwór był prawdziwym dziełem geniusza.
Nie było wśród nich żadnego geniusza.
Komentarze