Obie formy są poprawne. Użycie jednej z nich zależy od kontekstu.
Forma „kłuć” to forma bezokolicznika (kłuć – przebijać coś czymś ostro zakończonym, powodować ból, sprawiać komuś przykrość).
Forma „kłóć” to forma 2. osoby liczby pojedynczej trybu rozkazującego czasownika „kłócić” (doprowadzać do kłótni lub nieporozumień; wprowadzać zamieszanie, niepokój; gwałtownie mieszać).
Przykłady użycia:
Chodziłem boso po trawie, ale gałęzie kłuły mnie w stopy.
Kłuje mnie w piersi.
Nie kłóć ich ciągle ze sobą.
Komentarze