Poprawny zapis to „księżyc”.
Księżyc to inaczej tarcza widziana na niebie, ciało niebieskie krążące dokoła jakiejś planety.
Pisownię „ę” określa zasada, aby pisać "ę" zawsze przed spółgłoskami szczelinowymi: f, w, s, z, ś, ź, sz, ż, ch.
Natomiast „ż” jest niewymienne, zgodne z zasadą historyczną, gdyż księżyc do języka polskiego został włączony przez prasłowiański zapis kъnęžiťь - co oznaczało "syn księcia". Słowianie okazywali księżycowi cześć i uosabiali go z postacią władcy.
Przykłady:
Księżyc zaczął wschodzić, gdy słońce zachodziło.
Przez okno wpatrywała się w księżyc.
Rogalik wyglądał jak księżyc.
Komentarze