Obie formy są poprawne. To, której z nich użyjemy w danym momencie, zależy od szyku zdania.
Mi i mnie to formy deklinacyjne zaimka osobowego ja, taką postać zaimek ten przyjmuje w celowniku.
Co ważne, nie stosuje się ich wymiennie – jedna (mnie) użyjemy, gdy w zdaniu pada na nią akcent, druga (mi) jest nieakcentowana.
Upraszczając – mnie używamy na początku zdania, mi w środku i na końcu (oczywiście gdy na znajdujący się w tej pozycji zaimek padnie akcent, użyjemy formy dłuższej). Mi możemy użyć na początku zdania składowego, jeśli poprzedza go akcentowany spójnik.
Regułę tę dobrze obrazuje przykład:
Mnie się to podoba.
Podoba mi się to.
To się podoba mnie, nie tobie.
Żebyś wiedziała, jak mi się to podoba
Przykłady:
Tak mi się przyglądasz, że aż mi nieswojo.
Mnie to mówisz?
Tak mi źle, tak mi źle, tak mi szaro… („Tylko wróć”, Wojciech Gąssowski)
Nie tłumacz mi tego i tak nie zrozumiem.
Nic mi nie brakuje. Wszystko mam.
Komentarze