Zależnie od kontekstu poprawne mogą być obie formy.
"Naprawdę" pisane łącznie to partykuła potwierdzająca, że to, o czym mowa, jest prawdą, lub wyrażenie zdziwienia, zaskoczenia, niedowierzania; wprawdzie, szczerze, dokładnie.
Przykłady:
Naprawdę nie wiem, jak doszło do tej kolizji.
Powszechnie wiadomo, że labradory to naprawdę przyjacielskie psy.
Natomiast zapis "na prawdę" zastosujemy wyłącznie w przypadkach, gdy mowa o rzeczowniku "prawda" w bierniku liczby pojedynczej zestawionym z przyimkiem "na".
Przykłady:
W sądzie należy stawiać na prawdę.
Słyszę od niej same kłamstwa, więc tym razem liczę na prawdę.
Komentarze