Poprawną formą jest "narzeczony".
Rzeczownikiem tym określa się mężczyznę znajdującego się w okresie narzeczeństwa, czyli obietnicy przedślubnej. Słowo "narzeczony" posiada bardzo ciekawą etymologię – wywodzi się od dawnego czasownika narzec czyli "przyobiecać coś/kogoś komuś". Wówczas "narzeczony" funkcjonował jako forma biernikowa imiesłowu utworzonego od tego czasownika. Dziś imiesłów ten zyskał całkowitą niezależność i występuje samodzielnie jako rzeczownik.
Przykłady:
Mój narzeczony zorganizował małe przyjęcie przedślubne dla gości, których nie mogliśmy zaprosić.
Kiedy byłem twoim narzeczonym, lepiej mnie traktowałaś.
Wanda długo wybierała obrączki z narzeczonym.
Komentarze