Poprawną formą jest niestety.
Niestety jest wyrazem o charakterze ekspresywnym, uwydatniającym że coś nie jest po myśli mówiącego lub podmiotu zdania. Służy przede wszystkim do wyrażania żalu, że dana sytuacja miała miejsce.
Zapis partykuły niestety jest łączny. Prawdopodobnie ma on korzenie w języku staropolskim, gdzie występowało „niestoty mnie”, które oznaczało „biada mi, mój pech”, a więc można by sądzić, że taki zapis jest uwarunkowany historycznie. Błędna pisownia rozłączna najprawdopodobniej wynika z podobnego stety (na szczęście), które pomija partykułę nie i znaczeniowo jest antonimem dla niestety.
Przykłady:
Niestety nie potrafię Ci pomóc.
Jeśli tak dalej pójdzie to, niestety, będziemy musieli się pożegnać.
Niestety mój szef okazał się być nieubłagany i nie dał mi podwyżki.
Komentarze