Poprawna forma to: „nomen omen”.
Wyrażenie „nomen omen” pochodzi z języka łacińskiego – łac. nomen (est) omen znaczy dosłownie „nazwa jest znakiem, wróżbą”. Używane jest dla podkreślenia zbiegu okoliczności, kiedy zauważony zostaje związek między treścią i nazwą tego, o czym się mówi.
Przykłady użycia:
Koleżanka poleciła mi fryzjerkę, które nazywa się – nomen omen – Włośnicka.
Moja sąsiadka, Pani Jadwiga Wolna, nomen omen, zawsze chodzi niespiesznie i posuwiście.
Komentarze