Poprawna forma to “paprykarz”.
Spółgłoskę wygłosową -rz w wyrazie "paprykarz" wymawiamy bezdźwięcznie jako [sz]. Stąd może wynikać błędna pisownia rzeczownika “paprykarz” z dwuznakiem sz na końcu. Wystarczy jednak odmienić ten wyraz przez któryś z przypadków (poza biernikiem), aby przekonać się, że w jego końcówce kryje się dźwięczne -rz. Słyszymy to w takich formach jak: paprykarzu, paprykarzowi, paprykarzem, itp.
"Paprykarz" to potrawa jedzona na Węgrzech, będąca połączeniem cielęciny, drobiu lub ryb oraz papryki, pomidorów i cebuli. W Polsce jej najpopularniejszą odmianą jest paprykarz szczeciński, czyli mieszanka ryb, ryżu i koncentratu pomidorowego sprzedawana w puszkach.
Przykłady:
Paprykarz szczeciński najchętniej zjadam na obiad.
Mogłabyś podać mi przepis na paprykarz?
Ilekroć jem paprykarz, przypominają mi się smaki dzieciństwa.
Komentarze