Poprawnym zapisem jest puścić.
Puścić jest czasownikiem dokonanym, występującym pod wieloma znaczeniami, m.in. przestać coś trzymać, sprawiać, że coś się porusza, pozwolić komuś wyjść lub wejść gdzieś, uruchomić coś, czy zrobić coś niedbale.
Etymologia wyrazu nie jest do końca znana, jednak wyrazy o podobnym znaczeniu i zapisie występują w innych językach słowiańskich, np. języku czeskim (czes. pustit). Reforma ortografii z 1936 roku zatwierdziła zapis z użyciem u, zatem należy przyjąć, że taka pisownia ma charakter historyczny.
Przykłady:
Proszę puścić Panie i dzieci przodem!
Nie możesz puścić pary z ust! To tajemnica!
Nie chciał puścić w niepamięć tego, co się wydarzyło tamtego dnia.
Komentarze