Poprawna forma to „proszę".
Czasownik prosić należy do koniugacji II. Obejmuje ona czasowniki, które w 2. os. liczby pojedynczej czasu teraźniejszego mają końcówkę -ysz lub -isz (pros-isz). W pierwszej osobie liczby pojedynczej czasu teraźniejszego przyjmują one natomiast końcówkę -ę (pisz-ę).
Przykłady:
Proszę mnie przepuścić.
Wejdź, proszę i nie zdejmuj butów.
Dwa jogurty i kostkę masła, proszę.
Ę w wygłosie wymawia się najczęściej bez nosowości, czyli jak samogłoskę e. Stąd najpewniej wynika błędny zapis czasownika: prosze.
Komentarze