Jedyną poprawną formą zapisu tego rzeczownika jest węgiel, z samogłoską nosową.
Zasada głosi, że głoskę nosową ę zapisujemy w wyrazach rodzimych lub zapożyczonych, które zostały spolszczone, a także wówczas gdy w wyrazie stoi ona bezpośrednio przed spółgłoską z grupy zwarto-szczelinowych – w tym wypadku g. Dawniej funkcjonowała również forma wągl.
Przykłady:
Dawniej w każdym domu można było znaleźć kaflowy piec na węgiel.
Węgiel to główny surowiec opałowy wydobywany na terenie Śląska.
Węgiel to ważny pierwiastek na tablicy Mendelejewa.
Komentarze