Rzeczownik wilczur zapisywany jest z użyciem u.
Wilczur to duży i groźny wilk lub potoczna nazwa rasy psa swoim wyglądem przypominającego wilka; owczarek niemiecki lub alzacki. Jest on najczęściej wykorzystywany jako pomoc dla człowieka: przewodnik osób niepełnosprawnych, pies tropiący, pies policyjny, itp.
Pisownię wilczur podaje Słownik etymologiczny języka polskiego Aleksandra Brücknera, który wyraźnie wskazuje na pochodzenie łacińskie (łac. lupus - wilk) i niemieckie (a ściślej gotyckie vulfs). Stąd też należy sądzić, że polszczyzna (a także inne języki słowiańskie, np. serbski: wuk) przejęła zapis i znaczenie z tychże języków.
Przykłady:
Wilczur sąsiadów jest bardzo agresywny, nie wpuści na posesję nikogo.
Żałosne wycie wilczura nie pozwalało mi w nocy spać.
Mój pies, choć podobny do wilczura, nie ma rodowodu.
Komentarze