Poprawnym zapisem jest zew.
Zew to wezwanie, zwoływanie do walki, czynu; głos, apel.
Poprawny zapis to zew i choć jego etymologia nie jest do końca znana, słowo to jest najbardziej rozpowszechnione przez związek frazeologiczny zew krwi (wrodzona skłonność do czegoś, instynkt, popęd). Niepoprawny zef wynika z wymowy - głoski dźwięczne na końcu wyrazu tracą swoją dźwięczność i stają się bezdźwięczne. Jeśli jednak dany wyraz jest połączony z innym, należy pamiętać, że pierwsze słowo artykułowane jest dźwięcznie.
Przykłady:
Podczas Powstania Warszawskiego wszyscy powstańcy czuli zew obrony stolicy i ojczyzny.
Według legendy zew trąbki z wieży mariackiej miał ostrzec przed najazdem Tatarów.
Zew krwi i chęć ochrony plemienia skłoniła rdzennych mieszkańców Ameryki do walki.
Komentarze